Zamansiz doktugun
goz yaslarina dokundum,
Ses yok.
Kac nefes
uzaktik bilmiyorum o gun;
Saatime
sordum.
Ses yok.
Sonra o
yokluklar icinde
Sormayi
Ve anlamayi
biraktim…
Hastane odasinda veda ederken senli hatiralara
Ve senin olmadigin bir ulkede
Vadedilmis yarinlara
Fotograflara
Barlara
Sokaklara
Eşe ve dosta;
Sormayi
ve sorgulamayi unuttum...
Aglamayi da oyle
Yasayacaksin biliyorum...
Iliklerimde sen
Hastanede kalbim
Simdilik gidiyorum...
Seni biraktigim gibi bulacagim
Biliyorum
Tanrim
Sana inanmak
ve guvenmek istiyorum...